دانش آموزان معمولاً دوست دارند معلم قبل از شروع درس جدید، خلاصه ای از مطالب گذشته را اشاره كند و معتقدند این كار باعث ایجاد آرامش در فراگیری مطلب های جدید می گردد. عموماً خود همكاران نیز به این مورد آگاهند و به لزوم انجام این كار معتقدند. هر چند این اشاره بسیار كوتاه و گذرا باشد، ولی این احساس اطمینان روحی را كه مطالب قبلی تماماً مرور و وارد ذهن ما شده و اكنون آماده پذیرش جدید هستیم، را می دهد. و این خیلی فرق می كند با معلمی كه به نظر دانش آموزان از یك نقطه گنگ شروع به حركت می كند. در این موارد بسیاری از بچه ها چون اطمینان به دانستن مطالب سابق ندارند و در ذهن خود اتصال مطالب جدید به قدیم را نمی یابند، لذا بیشتر به گذر وقت می اندیشند، تا آنچه معلم بیان می كند.

جهت ایجاد مشارکت و فعال نگداشتن  كلاس بايد مرتب بچه‌ها را به كار كشيد. همکارانی که تمام مدت تدریس را سخنرانی می کنند، معمولاً با كلاسي مواجه می شوند که دانش آموزان ، خواب‌آلود و بي‌تحرك مي‌شوند.

خيلي ساده مي‌توان جلوي اين كار را گرفت همان‌طوري كه از زبان خود بچه‌ها شنيديم بايد آنها را وادار به فعاليت كرد با جملات ساده‌اي نظير: «خوب تا حالا چه چیزهایی گفتيم»، «فكر مي‌كنيد بعد چه چیزی اتفاق می افتد»، كي مي‌تواند سريع‌تر به جواب برسد»و...و نظير اين پرسش‌ها مي‌تواند باعث ايجاد كلاسي كاملاً فعال باشد.

 طرح چنين سؤالاتي با ايجاد حس كنجكاوي بچه‌ها، آنها  را وادار به تفكر بيشتر روي موضوع مي‌نمايد به خصوص اگر محاسن مطالب يا كاربردهاي آنها در زندگي را بدانند.

با طرح سوال، در واقع انگيزه براي فهم بهتر مطالب را ایجاد كرده‌ايم و اين باعث مي‌شود مطالب را بهتر یاد گرفته و باور يادگيري و اعتماد به نفس و تسلط روي موارد درس داده شده برای آنها ايجاد شود،  زيرا در اين موارد نتيجه آن چيزي نيست كه معلم بيان كرده باشد بلكه بچه تصور مي‌كند نتيجه همان چيزي است كه خود به آن رسيده است.

نكته ديگری كه اكثر دانش آموزان از آن گریزان هستند، تكرار بيش از حد مطلب است. معلميني كه مطلب ساده‌اي را بارها تكرار مي‌كنند، باعث خستگي و بي‌حوصلگي كلاس مي‌گردند. روانشناسان معتقدند بيشترين گيرايي در يك سخنراني حدود بيست دقيقه اول مي‌باشد و معلميني كه تا آخرین ثانيه‌هاي كلاس، نکات مهم درس را مي‌گويند بهتر است به حد كشش طبيعي سن دانش آموزان حاضر در كلاس نيز توجه داشته باشند.

در مقابل معلمانی  که راه حل اول را پیشه کرده اند، برخي همكاران دیگر همکاران  مي‌گويند، سعي مي‌كنيم وقت خود را طوري تنظيم كنيم كه نکات مهم و اساسی درس را  در اوايل وقت شروع كلاس بگوییم  و در دقايق آخر کلاس به بچه‌ها وقت آزاد مي‌دهيم تا اگر اشكال يا سؤالي هنوز برايشان باقي مانده با خيال راحت آن را بپرسند يا اينكه بتوانند مطالب تدريس شده را مرور كنند و با یکدیگر تبادل کنید