روانشناسی دوستیابی چگونه است ؟

   با استفاده از راهنمایی های  انسان ساز، اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام پرداخته شد  ، این معیار انتخاب دوست را میتوان اینگونه بیان کرد :

اول آن كه: ظاهر و باطن رفیقت نسبت به تو یكسان باشد.

دوم آن كه: زیبایی و آبروی تو را جمال خود ببیند و نازیبایی تو را نازیبایی خود بداند.

سوم آن كه: دست یافتن به مال و یا رسیدن به مقام ، روش دوستانه او را نسبت به تو تغییر ندهد.

چهارم آن كه: در زمینه رفاقت ، از آنچه در اختیار دارد نسبت به تو مضایقه نكند.

پنجم آن كه: تو را در مواقع مشكلات و مصائب ترك نگوید.

با اطمینان می توان گفت كه کسانی که این صفات را دارا میباشند دوستان برتر هستند و اگر دوستی با این خصوصیات پیدا كردید ، بدانید كیمیایی یافته اید كه نباید آن را به آسانی از دست دهید. زیرا ارتكاب چنین خطایی از خرد به دور است

معیار دوستی:
همان طور كه در تعریف دوستی اشاره شد، دوستی  را باید بر اساس معیار و ملاك صحیح استوار کرد . زیرا معمولاً ملاك افراد جهت گزینش دوستان، متفاوت است. چه بسیار افرادی كه با مقاصد نفسانی برای رسیدن به خواسته های دنیوی و یا بر اساس مقاصد شرورانه و مفسده آمیز یا انگیزه های عاطفی غیرمعقول – تعصب ها- و خلاصه دوستی های بی بنیاد و تصادفی اقدام به انتخاب دوست  می كنند. اما مسلمانی كه با چراغ راهنمای عقل و با تدبیر و اندیشه، كلیه نیازهای مادی و معنوی و از جمله دوست یابی خود را تأمین می كند قطعاً دوستان خود را نیز با ملاك صحیح و انگیزه الهی و برای خدا برمی گزیند. او می داند كه تنها دوستی های پایدار، دوستی اهل ایمان است كه در دنیا و آخرت باقی خواهند ماند، چنان كه قرآن كریم می فرماید: ” الأَ خِلاّءُ یوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌ إلاَّ المُتَّقین”

** در قیامت همه دوستان به استثنای متقین، دشمن یكدیگرند. **

اصولاً لازمه دوستی متقابل این است كه یك طرف، طرف دیگر را به كارها و وظایفش كمك كند. اگر این كمك در غیر رضای خدا باشد، در حقیقت به بدبختی و شقاوت و عذاب دائمی آن طرف  دیگر كمك كرده است.به همین جهت  خداوند نیز در حكایت گفتار ستمگران در قیامت فرموده است  كه: ” یا وَیلـَتی لَیتَـنی لَمْ أَتَّخِذْ فـُلاناً خَلیلاً .”

** ای كاش فلانی را دوست خود نگرفته بودم.  **
بر خلاف دوستی های متقین كه دوستانشان مایه پیشرفت آنان در راه خداوند میشوند و در روز قیامت هم به کمک آنان خواهند آمد. در حدیثی از امام صادق علیه السلام این گونه می خوانیم: ” مَنْ أَحَبَّ للهِ وَ أَبْغَضَ للهِ وَ أَعْطی للهِ عَزَّوَجَلَّ فَهُوَ مِمَّنْ كَمُلَ إیمانُه.”

(كسی كه برای خدا دوست بدارد و برای خدا دشمن بدارد وبرای خدا ببخشد، از كسانی است كه ایمانش كامل شده)

آن حضرت در حدیث دیگری می فرماید: از محكم ترین دستگیره های ایمان این است كه برای خدا دوست داشته باشی و برای خدا ببخشی و برای خدا منع كنی .